Gereksizlikler kültürü‘nde yaşamak durumunda kaldığımızdan zaman değerli bir kaynak. Hepimiz için aynı hızla akıp gitmekte olduğunu göz önünde bulundurursak zaman elimizdeki kaynaklar içinde dünyadaki herkese adil olarak dağıtılmış az kaynaktan bir tanesi.
Çoğumuz ikili ilişkilerde karşıdaki insan sizden bir şey yapmanızı istediğinde evet demenizi gerektiren gizli bir sosyal anlaşmayı takip etmeyi tercih ediyoruz. Olumlu cevap vererek insanları memnun etmek asil bir davranış olarak görülebilir ancak bunu kendi yapacağımız işlere ayırdığımız vakitten çalarak yapıyorsak, kendimize haksızlık ediyoruz demektir.
Kısıtlı zamanımızı televizyon karşısında hunharca harcamak da dikkat edilmesi gereken bir diğer nokta. Televizyon izleyenler de iyi insanlar tabii ama özellikle günümüzde çoğu televizyon programının kalitesizliği düşünüldüğünde aptal kutusu olarak adlandırılması çok da yersiz değil. Sevilen belirli programların takip edilmesine karşı değilim ancak amaçsızca sadece vakit öldürmek uğruna televizyon karşısında harcanan vakte acıyorum. Bunun yerine belki çok klasik olacak ama ilgi duyduğunuz alanda bir kitap okumak veya başka bir hobi ile uğraşmak manevi açıdan çok daha doyurucu oluyor.
Zaman yönetimi konusuna geri döndüğümüzde dikkat edilmesi gereken bir diğer nokta ise uyarıcılar. Özellikle bilgisayar başında iş yapanlar için geçerli bu önermenin odak noktasında ise kendimizi sürekli hesaplarımızı takip etmek zorunda hissetmemizi sağlayan sosyal medya bulunmakta. Zamanımızı daha verimli kullanmak istiyorsak Facebook
, Twitter veya e-posta hesapları gibi uyarıcıları çalışma süremiz esnasından kapatmamız daha faydalı olacaktır.
Ana probleme dönersek hepimizin yapması gereken bir çok işi ama kısıtlı zamanı var. Buradaki kritik nokta hepsini aynı anda yapamayacağımız gerçeğiyle yüzleşmek. İşlerimizi önceliklendirip belirli sürelerde belirli sayıda işe odaklanmamız bu sorunun aşmamıza yardımcı olacaktır.
Düşük bir ihtimal de olsa daha önce karşılaşmadıysanız aşağıda paylaştığım öyküden de zaman yönetimi konusunda bazı ipuçları çıkarmak mümkün.
Büyük Taşlar
Profesör sınıfa girip karşısında duran dünyanın en seçilmiş öğrencilerine kısa bir süre baktıktan sonra, “Bugün zaman yönetimi konusunda deneyle karışık bir sınav yapacağız” dedi. Kürsüye yürüdü, kürsünün altından kocaman bir kavanoz çıkarttı.
Arkadan, kürsünün altından bir düzine yumruk büyüklüğünde taş aldı ve taşları büyük bir dikkatle kavanozun içine yerleştirmeye başladı. Kavanozun daha başka taş almayacağına emin olduktan sonra öğrencilerine döndü ve “Bu kavanoz doldu mu?” diye sordu.
Öğrenciler hep bir ağızdan “Doldu” diye cevapladılar.
Profesör “Öyle mi?” dedi ve kürsünün altına eğilerek bir kova mıcır çıkarttı. Mıcırı kavanozun ağzından yavaş yavaş döktü. Sonra kavanozu sallayarak mıcırın taşların arasına yerleşmesini sağladı. Sonra öğrencilerine dönerek bir kez daha “Bu kavanoz doldu mu?” diye sordu.
Bir öğrenci “Dolmadı herhâlde” diye cevap verdi.
“Doğru” dedi profesör ve gene kürsünün altına eğilerek bir kova kum aldı ve yavaş yavaş tüm kum taneleri taslarla mıcırların arasına nüfuz edene kadar döktü. Gene öğrencilerine döndü ve “Bu kavanoz doldu mu?” diye sordu.
Tüm sınıftakiler bir ağızdan “Hayır” diye bağırdılar.
“Güzel” dedi profesör ve kürsünün altına eğilerek bir sürahi su aldı ve kavanoz ağzına kadar doluncaya dek suyu boşalttı. Sonra öğrencilerine dönerek “Bu deneyin amacı neydi?” diye sordu.
Uyanık bir öğrenci hemen “Zamanımız ne kadar dolu görünürse görünsün, daha ayırabileceğimiz zamanımız mutlaka vardır” diye atladı.
“Hayır” dedi profesör, “bu deneyin esas anlatmak istediği eğer büyük taşları baştan yerleştirmezseniz küçükler girdikten sonra büyükleri hiç bir zaman kavanozun içine koyamazsınız gerçeğidir”.
Öğrenciler şaşkınlık içinde birbirlerine bakarken profesör devam etti:
“Nedir hayatınızdaki büyük taşlar? Çocuklarınız, eşiniz, sevdikleriniz, arkadaşlarınız, eğitiminiz, hayâlleriniz, sağlığınız, bir eser yaratmak, başkalarına faydalı olmak, onlara bir şey öğretmek! Büyük taşlarınız belki bunlardan birisi, belki bir kaçı, belki hepsi. Bu akşam uykuya yatmadan önce iyice düşünün ve sizin büyük taşlarınız hangileridir iyi karar verin. Bilin ki büyük taşlarınızı kavanoza ilk olarak yerleştirmezseniz hiç bir zaman bir daha koyamazsınız, o zaman da ne kendinize, ne de çalıştığınız kuruma, ne de ülkenize faydalı olursunuz. Bu da iyi bir iş adamı, gerçekte de iyi bir adam olamayacağınızı gösterir.”
Profesör, ders bittiği hâlde konuşmadan oturan öğrencileri sınıfta bırakarak çıktı gitti.